Storm van 't Klein Laar

maand 9 t/m 12

Oktober 2009 t/m 8 februari 2010


Oktober, november en december

Hè, hè, eindelijk weer de rust en tijd gevonden om de belevenissen van Storm en zijn familie op de site te zetten. Er is ontzettend veel gebeurd, met de familie maar vooral met Storm.

Op het werk is het een drukke maar ook moeilijke periode. Wisselingen op het hoogste nivo zorgen voor onrust maar vooral voor veel werk. De uitdaging is groot, maar ook de ergernis als sommigen de ernst van de situatie niet inzien. Gelukkig zorgt Storm bij thuiskomst ervoor dat je een groot gedeelte van de sores vergeet. Ik blijf het iedere keer weer een verademing vinden dat Storm je onvoorwaardelijk zijn liefde en aandacht schenkt. Nu heeft Storm dat uitbundige ook in de ochtend en ik ben van nature nu niet echt een ochtendmens. Iedere ochtend is het weer feest. Ik kom beneden en Storm zie je denken; yes de baas. Nu kom ik in mijn pak naar beneden maar voor Storm maakt dat geen verschil. Wanneer ik mijn schoenen aan wil trekken, ziet hij zijn kans schoon om zich eens lekker tegen mij aan te schurken, waardoor mijn smetteloze broek  er uitziet als een kokosmat met witte haren . Driftig wrijvend weet ik de haren te verwijderen om deze in de vulinisbak te deponeren. Ik ga weer zitten, want ik was bezig met mijn schoenen. Storm ziet mij weer zitten en het spel gaat weer van voren af aan beginnen. Zet hem dan op zijn plaats zal je zeggen, maar zie daar een zwakte van de baas. In de ochtend ben ik ook wel blij met zijn aandacht, omdat dit de opgebouwde ochtendstress wegneemt. De laatste veegbeurt heb ik dan ook in de auto, die inmiddels ook wel op een hondenmand begint te lijken. Overigens wordt dit vooral veroorzaakt door de bezoeken aan de Hondensportvereniging Schoonhoven op zaterdag. Storm volgt zoals eerder al  geschreven de cursus EG1 . Storm zit in zijn bench die precies achterin past. Door het dolle heen is hij, als we op zaterdagochtend het woord cursus laten vallen. De klank van het woord heeft Storm geassocieerd met pret, bagger, veel snoepjes en veel vrienden en vriendinnnen, die natuurlijk allemaal heel lekker ruiken. Ja mensen het reukorgaan van Storm is uitstekend. Zoals iedere hond begroet hij zijn vrienden om eens lekker aan de edele delen te ruiken. Stel je voor dat wij dat vroeger ook hadden gedaan bij het bezoek aan de discotheek. Ah fijn, voor honden heel normaal, maar bij Storm zorgt het genot van deze luchten er voor dat hij het begin van de cursus volledig stoned is van hetgeen hij heeft geroken. En als je iets lekkers ruikt wil je meer, dus dat lopen zonder trekken is in oktober meer; wie trekt het hardst. Met verbazing en verwondering zie ik dan Sep, een vriend van Storm, die netjes meeloopt en alleen maar oog heeft voor zijn baas. De cloe lag bij de traktatie, althans voor Storm. Ik gaf hem altijd al Rodiworst (fabriek is failliet) en daar deed hij een 3 dubbele Ritberger voor. Maar met groeien naar de puberale leeftijd was er meer nodig om meneer te boeien. Bij toeval vond ik het in de vorm van een mengeling van hondentrainers, rodiworst en vers hart.  Dit was een aantal dagen in de koelkast blijven liggen en was lekker gaan gisten maar niet verrot. Storm leek als getroffen door een kogel, toen hij voor het eerst deze voor hem lekkernij proefde. Het zou de doorbraak betekenen bij de cursus. Hij had de aandacht en volgde veel gemakkelijker en zo begon ik het nog leuk te vinden ook. Niet in de laatste plaats door Anja van Wurmond, de trainster en voorzitter van de hondensportvereniging , die in haar lessen zoveel informatie en plezier in de lessen bracht dat je dat deed uitkijken naar de week erna. Er zaten een aantal lessen bij dat door het weer de parkeerplaats een drassig geheel was geworden. Storm vond het helemaal fantastisch om dan zich eens lekker lang neer te vleien en te observeren, welke vrienden die dag op cursus kwamen. Vervolgens wilde hij deze dan verwelkomen en zorgde ervoor dat hij nog zwarter werd. Het mooie van de vacht van de Golden Retriever is dat deze zich zelf lijkt te reinigen. Totaal zwart kwam hij van de cursus, lag dan voor pampus voor de rest van de dag en als je dan in de avond naar de vacht kijkt is deze al veel schoner. Pak een hondenborstel of kam en je vriend ziet er weer als nieuw uit. Gelukkig hebben wij geen vloerbedekking. Op 5 december moest er examen worden gedaan voor EG1 en wat denk je: regen, regen en nog eens regen. Gelukkig noteert Anja in het gehele verloop van de cursus de vorderingen van alle honden en hebben wij ons diploma in het clubgebouw ontvangen. Ja, ja,

Storm is geslaagd voor EG 1 .

Uiteraard maakte Anja er flink werk van, want ook al zaten we binnen, zij wist van de diploma-uitreiking een happening te maken. Met de groep in een kring, kregen de honden en hun bazen 1 voor 1 te horen wat goed en wat fout was. Die eigengereide Storm  moet nog wel doortrainen om aandacht te behouden maar voor de rest was het niet verkeerd. Uiteraard gaan Storm en ik verder met de cursus EG2 die start eind februari 2010. Tot die tijd moeten we proberen om de dingen die we hebben geleerd niet te vergeten. Een goed hulpmiddel hierbij is om een lijstje te maken met punten die in de komende week moeten worden behandeld. Uiteindelijk heeft dit ertoe geleid dat het in EG1 ook steeds beter ging. En natuurlijk de geheime mix van traktatie, die houden we erin.

Uitstapjes.

Daar houden wij, maar Storm nog veel meer van. Onze voorkeur gaat uit naar de bossen. Lekker slenteren via een route door het bos, genietend van de frisse dennengeur proberen wat te leren van de natuur. Een weekendje weg is hierbij heerlijk. Zoals ook eind oktober in de Huttenheugte in Drente. Het blijft toch trekken hè, die vorige werkgever, en de kinderen vinden natuurlijk het zwembad fantastisch, dus iedereen is weer blij. Storm vind het fantastisch in het bos, daar is het dat wij merken dat hij steeds sterker wordt. Een sterke reu, die steeds sterker wordt qua kracht, maar ook qua karakter. In het Geerbos bij Dalen zien we de kracht uitgebeeld. Dominique loopt met Storm aan de lange lijn en Kimberley rent een stukje vooruit. Storm neemt een jump en Dominique vliegt letterlijk door de lucht. Met een harde landing op haar kont en vieze kleren, denkt oma dat de hond op zijn kop gaat krijgen, maar dat gebeurt dus niet. Niet Storm maakte een fout, maar ik door niet te zien wat het gevolg zou kunnen zijn van de spurt van Kimberley die gevolgd werd door Storm. Daar leer je natuurlijk weer van, zoals je iedere dag leert van de omgang met een hond. De wandeling is verder gelukkig afgemaakt en Storm heeft zijn jachtinstinct weer kunnen opvijzelen. Met zijn neus 10 centimeter in een bladerdek, leek het of hij alle naar een winterplek zoekende kevers wilde opzoeken. Als hij dan iets gevonden had, blies hij door zijn neus en begon wild te graven, alsof hij zojuist de prijs van de postcodeloterij had gevonden. Dat hij hierbij wederom zwart werd deerde hem niet. Oma zag dit alles met afgrijzen aan, want bij mij weer tot een stiekeme glimlach leidde. Oma heeft nooit huisdieren gehad, maar wordt wel steeds vrijer. Ze durft Storm zelfs bij naam te noemen. Ze vergeet dat hij naar zijn naam luistert en dus direct naar haar toekomt, wat weer niet de bedoeling is. Dit leidt dan weer tot hilarische momenten, omdat opa denkt oma te beschermen door af te roepen, waar Storm niet op reageert, omdat wij het woord down hanteren. Snapt u het nog, wij wel en daar gaat het om.

Een ander uitstapje is natuurlijk de volkstuin. Nu de herst zijn intrede heeft gedaan mag Storm door de tuin banjeren. Ik graaf met een schop en Storm graaft zoals een hond graaft. Op zoek naar niets, maar blijkbaar heeft hij er erg veel plezier in. Tijdens een les van de cursus gaf Anja aan dat ik wel op moest letten, want in het voorjaar staan er weer planten en dan mag hij niet graven, hoe ga je dit uitleggen. Daar had ik weer niet aan gedacht, dus probeer ik Storm wat meer in het gareel te houden op de tuin. Maar soms, soms mag hij lekker graven, omdat ik geniet van het moment, dat hij zijn totaal zwarte kop omhoog steekt, mij aankijkt en in zijn ogen de vraag stelt: "help ik niet fantastisch, kijk eens hoe diep ik al ben". Hij schudt zijn kop en ontdoet zich van het ergste vuil. Wat overblijft is een grijzige hond die weer eens in bad moet.


Ongelukjes

Ja dat was wat. Hadden we net op de cursus geleerd om in de bek te kunnen kijken, hadden we binnen een week een ongelukje. Ik had wat spullen op de tuin opgeruimd en hierbij een hengeltje van de meiden verplaatst. Daarbij was het simmetje blijkbaar gebroken, doordat het haakje in mijn trui was blijven steken. Bij thuiskomst rook Storm de lucht van de tuin en mest en dit is voor hem onweerstaanbaar. Hij likte mijn trui en trok zich vervolgens geschrokken terug. Piepend deinsde hij terug, maar gelukkig kon ik hem direct bij me houden. Ik zag de visdraad met loodje uit zijn bek steken en begreep direct dat hij het haakje in zijn bek moest hebben. Ik pakte zijn kop en kon direct zijn bek openkrijgen. Heel gedwee liet hij dit toe. De haak zat in zijn tong en schoot direct los maar kwam terecht in de zachte wang van Storm. Piepend van de pijn liet hij alles toe, waardoor ik het haakje kon verwijderen. Ongelooflijk dat dit zo maar gebeurde. Een ongeluk zit in een klein hoekje. Weer verbaasde ik me over het gedrag van Storm, hij wist dat hij mij nodig had om van de pijn verlost te worden en gaf zich volledig over aan mijn handelen. Een mooier compliment kan je niet krijgen van een hond, want hij ziet mij dus echt als zijn leider. En ik, ik was vooral geschrokken, wat ik niet liet merken. Het doet me pijn als hij pijn heeft. En dat is weer een compliment voor onze Storm, die ik niet zou willen missen. Na mijn gezin, mijn trouwste metgezel.

Een ander voorval deed zich voor met Eloy, een Goldenpup van Richard en Jeanet. Net zoals Storm dat ooit had meegemaakt heeft deze pup gemerkt dat uitbundigheid soms gestraft wordt. Met Storm komen we vaak langs Richard en Jeanet. Zij hebben 2 Goldens een oudje -Diego- een pup -Eloy-. Eloy is net zoals Storm een drukke pup, die het prachtig vindt soortgenoten uit te dagen. Dit gaat gepaard met het opspringen en vervolgens hard weglopen. Zo ook op 5 december, Storm was net geslaagd voor zijn  EG-1 en Eloy moest voor zijn puppen-diploma op. Jeanet kwam uitbundig vragen hoe het was gegaan, tegelijkertijd Eloy in het kielzog. Storm vindt het fantastisch om met Eloy te ravotten, maar is zelf natuurlijk ook nog een wilde spring in het veld. Op een moment springt Eloy naar Storm, maar die staat net totaal strak om de sprong te pareren. Als tegen een blok beton, stuitert Eloy terug en piept jammerlijk. Strompelende staat hij op en loopt mank. Nee toch, denk ik. Ook Richard dacht het ergste, maar Jeanet, zei al dat trekt wel weer bij. Storm heeft ooit ook zo'n botsing gehad, waarbij hij een dag mank liep. Het is te vergelijken met een dreun op je bovenbeen, wat niet zo lekker is.  Eloy liep de volgende dag weer vrolijk buiten en was die dag ervoor ook gelukkig geslaagd voor zijn puppendiploma.

Sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw!!!

Het is een aparte winter, waarbij we regelmatig worden verrast met een lekkere lading sneeuw. Als weerfreak vind ik het fantastisch en wat mij betreft kan er niet genoeg vallen. De eerste echte sneeuw viel de week voor kerst ( net te vroeg eigenlijk) en de verdwaasde blik van Storm had je moeten zien. Hij loopt naar buiten en blijft verwonderd staan. Kijkt naar links, naar rechts en vervolgens naar mij, zo van: "Hoe heb je dit nou geflikt baas?" Zijn verbaasde kop doet me de kou vergeten en we stappen dapper de sneeuw in. Ik wilde eerst wel eens kijken hoe hij reageert, want er zijn honden die sneeuw blijven eten en dat kan, ik zeg nadrukkelijk kan een gevaar geven met de maag. Proeven doet Storm zeker, maar zover ik het kan zien geen grote happen. Van de eerste schok bekomen, stapt hij parmantig door de sneeuw. Bij iedere stap zijn typerende pootafdruk achterlatend, zie je de elegantie van het lopen van onze Storm. Iedere afdruk lijkt wel afgemeten symetrisch te worden geplaatst. Ik denk direct weer aan de dierenarts, toen zij vertelde dat Storm X-poten had. Het zal best wel, maar de afdrukken zijn evengoed symetrisch. Terug naar de sneeuw, want toen we eenmaal op het grote terrein waren en Storm los mocht begon het feest voor Storm pas echt.

Hij rende het talud op en ook weer af. Hij rende opnieuw het talud op en zag volgens mij tot tevredenheid dat de sneeuw overal lekker dik was. Verbeelde ik het nu of zag ik een twinkeling in zijn ogen?
Met een grote sprong en een sprint rende hij in volle vaart langs mij heen en genoot van de witte wereld. In de gaten krijgend dat sneeuw glad is brengt hij zijn voorpoten naar voren, duwt zijn neus tegen de grond en duwt als een sneeuwschuiver de hopen naar voren. Met een witte snuit brengt hij zijn kop omhoog en kijkt mij aan met een blik: "goed gedaan baas dat witte spul". Moe, nat en ik koud, komen we thuis. Dat was een leuke wandeling. Ook de dagen erna hebben we sneeuw en laat Storm zien dat zijn neus ondanks de bedekking nog steeds goed werkt. Kattendrollen, ja ze zijn er weer , weet hij helaas nog steeds te vinden en naar binnen te werken. Stinken vreselijk, maar soms leggen die dingen op 10 cm van de stoep en dan ben ik net te laat. Het nee, wat we op de cursus hebben geleerd heeft dan alleen nog effect voor het restje wat parmantig in een kuiltje sneeuw blijft liggen. De twee katten van de buren deponeren het bruine, stinkende goedje in onze tuin, zodat ik Storm daar niet los kan laten, omdat hij dan direct als een verslaafde goudzoeker begint te speuren. Hier hebben we nog heel wat opvoedwerk te doen!!

Nog meer goede en verkeerde lekkernijen!

Je komt in dierenzaken een hele verzameling aan snoepjes, tractaties, trainers en koekjes tegen. Ik vergelijk het altijd maar met de supermarkt, waar ze voor ons ook meer hebben uitgestald als dat we in een heel mensenleven kunnen verorberen. Voor honden zijn er dus ook vele soorten en afwisseling doet eten, zo denk ik dan. Waarschijnlijk geeft Storm er niets om, maar wij mensen houden van afwisseling niet waar. Nu liep ik tegen een leuk klein emmertje aan, een ander dan we voorheen hadden, met licht gekleurde trainers. Bij thuiskomst liet ik Storm proeven en dat ging er wel in. De gevolgen zouden ons nog even bezig houden, want die zelfde avond na een aantal tractaties bij het trainen lag Storm op zijn kleed, om onaangekondigd te kotsen. Niet direct het verband leggende, zijn wij gaan slapen en Storm ook. De volgende ochtend bleek Storm in zijn bench te hebben gespuugd, maar had wel erge trek. Zijn eten bleef gewoon binnen. In de middag hebben we opnieuw getraind met de bewuste snoepjes, maar toen ging het die avond en nacht goed mis. Tot aan het gal spoog Storm zijn maaginhoud uit. Ook de dag erna ging dit door, dus zijn we naar de dierenarts geweest. Injectie en tube meegekregen en de snoepjes apart gezet. Op een dieet van gekookte kip met rijst hebben we Storm weer aan het eten gezet. De kip was voor Storm fantastisch, maar zijn voorkeur gaat duidelijk niet uit voor de rijst, want die beliefde hij niet. De dag volgend hebben we ons beperkt tot een 4 kleine voedingen met kip. Onze vriend was weer beter en schrokte zijn eerste bak met zijn bekende brok lekker naar binnen. Dankbaar voor zoveel genot, legde hij zijn kop op mijn been, alsof hij wilde zeggen:"Bedankt Baas"!

Als compensatie hebben we verder gezocht naar iets lekkers en gevonden: Varkensoren!!!! Van die gedroogde en ik denk gerookte, ik zal het eens navragen, vindt hij het einde. Hij kraakt als een zak chips en geniet er echt van. Binnen een mum van tijd verdwijnt een oor in zijn maag om daar te worden verwerkt. Wel apart zo'n oor, soms een linker dan weer een rechter, of 1 met een gat van het oormerk , een versteend bloedvat en soms een randje vet. Voor Storm onweerstaanbaar.

Januari t/m 8 februari 2010

Terwijl het buiten bijna 30 graden is (29 juni) denk ik weer terug aan het begin van dit jaar. Storm is de periode rond oudjaar goed doorgekomen. Vuurwerk vindt hij eigenlijk wel interessant en zien schrikken heb ik hem niet. Op de hondencursus worden genoeg voorbeelden gegeven, waardoor honden voor de rest van hun leven beschadigd zijn in hun gedrag. Meestal wordt dit veroorzaakt door het gedrag van anderen die het nodig vinden vuurwerk naar jou hond te gooien. Ik weet niet wat ik zou doen en hoop dit niet mee te maken. Aan de andere kant kan je in ieder geval proberen om niet met deze problemen te maken te krijgen alhoewel je daar zelf niet altijd invloed op hebt. We maken ook weer een leuke winterperiode mee met schaatsen op natuurijs, alhoewel het allemaal net niet voldoende is voor een leuke schaatstocht. De natuurbaan in Stolwijk is echter wel open en wij zijn daar regelmatig wezen schaatsen. Onze toekomstige kampioen Kimberley heeft weer wat Euro's in haar spaarpot kunnen doen na een goede klassering bij de kortebaanwedstrijd. Storm gaat ook wel mee naar het ijs, maar wij laten hem niet op het ijs. Hij vindt het echter wel erg spannend, die voorbij suizende mensen op ijzers. Vol bewondering zit hij te kijken, waarbij  zijn immer kwispelende staart doet vermoeden dat hij toch wel graag zou meerennen. De baas houdt echter de lijn lekker strak en geeft zo nu en dan wat lekkers. En je weet hoe honden zijn, als er wat te bikken valt, is de keuze niet moeiljk.

Onderwijl trainen we zo nu en dan met Storm op de bekende onderdelen. Je merkt wel dat hij zo nu en dan zo eigenwijs is dat je afvraagt of honden inderdaad het gedrag van de baas overnemen. (zelfspot mag best)
Ook de slanke lijn is even opletten bij onze gouden vriend. Bij honden werkt minder eten fantastisch. Je geeft ongeveer 40 gram per dag minder en na een week of 2 zie je dat de taille, die bij een Golden Retriever zo belangrijk is, weer terugkeert. Bij ons bazen gaat dit helaas niet zo snel en na vele jaren maar wat aangerommeld te hebben heb ik de stap genomen en de sportschool bezocht. De combinatie van een dieet van wel 2900 KCal per dag, met daarnaast iedere dag sporten, begint zijn vruchten af te werpen, alhoewel het niet zo snel gaat als bij een hond. Je krijgt er wel flink wat energie van en dat kwam goed uit, want de accu was aardig leeg.

De accu van Storm is zelden leeg en de combinatie met zijn naderende puberleeftijd doet ons het ergste vrezen. Storm is inmiddels een echte stoere vent geworden met een mooie brede borstkas maar slank en gespierd achterlijf. Ja hij is voor mij wel het voorbeeld om te blijven sporten. Even heb ik getwijfeld om voorlopig ook slechts hondenbrokken te eten, maar na een degelijke geurproef heb ik toch gekozen voor het dieet van de sportschool op basis van de schijf van 5. Storm heeft slechts een schijf van 1, want hij heeft Cavom als brok en deze kent slechts één smaak. Hij vindt het geen probleem, want zijn bak is binnen 1minuut en 30 seconden leeg en schoon gelikt.

Op 8 februari 2010 staan we aan de vooravond van zijn 1e verjaardag. Terugkijkend is het voor ons gezin een gouden keus geweest om een hond te nemen. We hadden ons goed voorbereid door veel boeken en tijdschriften te lezen, zijn actief op de hondenschool en genieten van zijn aanwezigheid. Bovenal hebben we ons niet vergist in de veranderingen die een hond teweeg brengt. Het is meer de omgeving van familie en vrienden die moeten wennen dat sommige afspraken niet zo maar gemaakt kunnen worden. Storm hoort er nu eenmaal bij. Het is een ongelooflijke lieve hond, die zijn rang in het gezin heeft onderkend. Hij is de laagste van de roedel en dat betekent dat hij ontzag heeft voor Dominique en Kimberley. Zo hoort het, want bedenk dat voor een hond duidelijkheid het belangrijkste is. Conflicten met een hond ontstaan vaak wanneer de hond zich hoger in rang ziet als leden van het gezin. Ergens is er dan iets misgegaan. Hier moet je aan werken. Ook wij laten Storm iedere keer weer weten dat wij de baas zijn. Voor een hond is dit fantastisch want hij wil duidelijkheid. En natuurlijk probeert hij ons uit, wanneer we even in de keuken zijn en hij snel op de bank gaat liggen. We lachen dan met zijn allen om die triomfantelijke kop, zo van: yes, yes, ik heb het voor elkaar , maar lachen nog harder als hij nadat hij via een commando op zijn plaats terug is gezet, met treurige blik duidelijk laat zien spijt te hebben van zijn actie.

Morgen vieren we feest, want dan is Storm 1 jaar. Wij hopen 1 van velen met ons. Dank je vriend voor het eerste fantastische jaar .